Elke persoon, of hij/zij neurotypisch of neurodivergent is, heeft unieke sterke punten en talenten. Door neurodiversiteit te omarmen, streven we ernaar deze individuele sterke punten te erkennen en te waarderen. Dit betekent dat we de specifieke vaardigheden van elke persoon waarderen en hen de kansen bieden om te gedijen in hun gebieden van uitmuntendheid.

Een belangrijk aspect van neurodiversiteit is het bevorderen van authentieke sociale inclusie. Dit houdt in dat we een ruimte creëren waarin iedereen zich gerespecteerd, gehoord en geaccepteerd voelt zoals hij is. In onze dagelijkse interacties kunnen we actieve luistervaardigheden, geduld en wederzijds begrip praktiseren. Door verschillen te omarmen, bevorderen we harmonieuze en verrijkende relaties.

Om inclusie te bevorderen, is het essentieel om onze omgevingen aan te passen zodat ze voor iedereen toegankelijk zijn. Dit kan onder meer aanpassingen inhouden, zoals het creëren van een goede verlichting, het verminderen van overmatige visuele of auditieve prikkels, het verstrekken van visuele of schriftelijke ondersteuning, en het creëren van rustige ruimtes waar mensen zich indien nodig kunnen terugtrekken. Door onze omgevingen aan te passen, creëren we voorwaarden die participatie en groei voor iedereen mogelijk maken.

Neurodiversiteit nodigt ons uit om ons begrip en onze empathie voor de ervaringen van anderen te ontwikkelen. Dit kan inhouden dat we ons informeren over de verschillende neurologische profielen, naar de ervaringen van neurodivergente personen luisteren en onze eigen vooroordelen en stereotypen in twijfel trekken. Door onze perspectieven uit te breiden, cultiveren we medemenselijkheid en inclusie.

We erkennen dat elke persoon unieke behoeften en manieren van functioneren heeft. Door een individuele benadering te hanteren, kunnen we de nodige ondersteuning bieden om iedereen te helpen gedijen. Dit kan inhouden dat we redelijke aanpassingen aanbieden, de onderwijsmethoden of communicatie aanpassen, en nauw samenwerken met de betrokken personen om hun specifieke behoeften te begrijpen en erop in te spelen.

Neuroatypische personen, zoals degenen met ADHD, autisme of dyspraxie, kunnen unieke uitdagingen ervaren in hun dagelijks leven. Er zijn echter copingstrategieën die hen kunnen helpen deze moeilijkheden beter te beheersen en te gedijen. Hier zijn enkele voorbeelden van deze strategieën:

Organisatie en tijdbeheer:

• Gebruik agenda's, takenlijsten of tijdbeheertoepassingen om dagelijkse activiteiten te plannen en structureren.

• Stel routines en rituelen op om een gevoel van stabiliteit en orde te creëren.

• Gebruik visuele herinneringen of alarmen om aan afspraken of belangrijke deadlines te herinneren.

Aandacht- en concentratiemanagement:

• Creëer een rustige werkomgeving zonder afleidingen, met eventueel geluidswerende koptelefoons of visuele scheidingswanden.

• Verdeel taken in kleinere stappen en stel specifieke doelen om de concentratie te vergemakkelijken.

• Gebruik aandachtstechnieken, zoals de Pomodoro-techniek, waarbij periodes van geconcentreerd werken worden afgewisseld met regelmatige pauzes.

Emotionele zelfregulering:

• Oefen ontspanningstechnieken, zoals diepe ademhaling of meditatie, om stress en angst te verminderen.

• Leer emoties op een gezonde manier te identificeren en te uiten door assertieve communicatie.

• Stel zelfzorgstrategieën vast, zoals regelmatig deelnemen aan plezierige activiteiten, lichaamsbeweging en voldoende slaap.

• De ouder kan het kind expliciet helpen zijn emoties te reguleren; vervolgens wordt dit proces impliciet en zal het kind in staat zijn zichzelf te reguleren.

Communicatie en sociale interactie:

• Werk aan de ontwikkeling van sociale vaardigheden met behulp van tools zoals sociale communicatielessen of steungroepen.

• Gebruik visuele hulpmiddelen, zoals pictogrammen of communicatiewenskaarten, om het begrip en de uitdrukking van ideeën te vergemakkelijken.

• Stel signalen of codes vast om anderen op de hoogte te stellen van hun behoeften of niveau van comfort in sociale interacties.

Beheer van sensorische moeilijkheden:

• Identificeer omgevingen of sensorische stimuli die problematisch kunnen zijn, zoals harde geluiden of fel licht, en vind strategieën om deze te vermijden of te verzachten.

• Gebruik sensorische aanpassingshulpmiddelen, zoals geluidswerende koptelefoons, getinte brillen of zachte tactiele stimulaties, om sensorische gevoeligheden te reguleren.

Het is belangrijk op te merken dat deze strategieën van persoon tot persoon kunnen variëren en dat het essentieel is om de benaderingen aan te passen op basis van individuele behoeften. Samenwerken met gespecialiseerde professionals, zoals therapeuten, opvoeders of neuropsychologen, kan ook extra ondersteuning en gepersonaliseerd advies bieden om effectieve copingstrategieën te ontwikkelen.